گرم بمانید و به ماجراجوییتان ادامه دهید: نکاتی برای زیرسازی در زمستان

انواع مختلف بدن، سطوح فعالیت، و شرایط آب و هوایی به مقادیر مختلفی لباس عایق نیاز دارند. بخشی از لایه بندی صحیح از طریق آزمون و خطا و بخشی نیز از طریق دانستن نحوه ی پوشش محقق می گردد. از طردر اینجا بعه برخی از نکاتی که لازم است برای تنظیم مجموعه ی لباس های زمستانی خود به خاطر داشته باشید.

پایه ای برای لایه سازی

یک تصور غلط وجود دارد که ضخامت به معنای گرما است. این تصور کاملا نادرست است. به ویژه برای لایه ی اول. برخی از دستورالعمل های خوب برای لایه اول عبارتند از:

1. حفظ قابلیت تنفس: ما راه طولانی تا رسیدن به الیاف قابل تنفس طی نموده ایم. بسیاری از الیاف مصنوعی کاملن قابل تنفسند، اما طبیعی نگه داشتن لایه اول همیشه شرط ایمنی است. پوشیدن پارچه ی ابریشم و یا پشم مرینوس به عنوان لایه اول به کاهش تعریق و بوی نامطبوع کمک خواهد کرد؛ پشم مرینوس همچنین مزایای تنظیم دما را که الیاف مصنوعی قادر به ارائه ی آنها نیستند، ارائه می دهد. پشم گوسفند معجزه ی طبیعت است، آن گوسفندها باید نابغه بوده باشند!

2. سبک نگه داشتن: بسیاری از لباس زیرها و یا گرم کن ها در مدل های میکروویت (microweight) یا سیلک ویت (silkweight) موجود است. سعی کنید سبک ترین لایه ممکن را برای شرایط معین انتخاب کنید، چرا که شما همیشه این امکان را دارید که لباس جدیدی اضافه و یا حذف کنید، اما نمی توانید کار چندانی برای یک لایه ی اول بیش از حد سنگین و ضخیم انجام دهید.

3. نزدیک نگه داشتن به بدن:شما می خواهید اولین لایه ی لباستان گرم و نرم باشد اما تنگ نباشد. کیپ نگه داشتن آن در بدن کمک می کند گرما گیر بیفتد و همچنین عرقی که بر روی پوست متراکم شده است به سمت لایه های بیرونی خارج شود. استفاده از پارچه های طبیعی نیز در این حوزه کمک می کند، چرا که الیاف طبیعی، انعطاف پذیری بیش تری نسبت به الیاف مصنوعی دارند.

لایه ی دوم

لایه ی دومی که می پوشید می تواند شما را بسازد یا نابود کند.لایه ی میانی لایه ایست که اغلب با تغییر دمای بیرون آن را از تن در می آورید یا به آن اضافه می کنید. شما می خواهید که این لایه به آسانی قابل تغییر باشد و نیز چندان حجیم نباشد که مانع حرکت شود.

گزینه ی مناسب برای این لایه پلار است. این لایه می تواند یک زیپ تا نصفه داشته باشد و یا یک پولیور پلار باشد که شما را در صبح مه آلود گرم نگه دارد و در گرمای میانه ی روز به راحتی قابل در آوردن از تن باشد.

گزینه ی مناسب دیگر پوشیدن یک ژاکت نازک ضد آب زیر کت عایق شماست. ژاکت های نازک گرم، قابل انعطاف، و بسیار قابل تنفس هستند، هر چند معمولن تا حدودی حجیم تر از پلار می باشند. آنها همچنین نسبتن ضد آبند، که به شما اجازه می دهد هنگامی که به کت رویی خود (که معمولا سبک وراحت است) نیازی ندارید، آن را از تن دراورید.

برای شرایط بسیار سرد، ژاکت های پفی با عایق پَر، لایه ی میانی بی نظیری را فراهم می کنند. اگر یک ژاکت عایق را انتخاب می کنید، مطمئن شوید که سبک، کم حجمی و جمع و جور است.

جلیقه نیز اغلب اوقات یک گزینه عالی است، چرا که هسته ی بدن شما را گرم و دست هایتان را ازاد نگه می دارد.

 لایه ی نهایی

کت عایق لایه ی نهایی است. این لایه از پیشرفته ترین پارچه ی جهان است، و از موی فرشته ی برف ریسیده شده است. در حقیت، این لایه ایست که نمی توانید بدون ان ادامه دهید. این لایه گرم، ضد آب و ضد باد، است: کاملا در برابر هوا مقاوم است.

گورتکس احتمالا آشنا به نظر می رسد. دلیل این آشنا بودن این است کهگورتکس فرمانروایی می کند. این پارچه در واقع اولین مورد قابل تنفس و ضد آب در جهان بوده است. هرچند امروزه رقبای قدرتمند دیگری در صحنه حضور دارند. نکاتی که باید برای کت رویی در نظر بگیرید:

درجه ی ضد آب

بسیاری از لباس های ورزشی زمستانی در محدوده ی ضد آب بین 5K تا 20K + قرار دارند. هرچه این عدد بالاتر باشد، قدرت ضد آب پارچه بیشتر است. (همین منطق در مورد درجه ی قابل تنفس بودن نیز صدق می کند.)

تراکم پَر

هر چه قدرت پر بالاتر باشد، تراکم آن کمتر است. این به این معنی است فضا ی خالی بین توده پَرها بیشتر است، که با گرمای بدن پر می شود و آن را گرم نگه می دارد. در وزن و اندازه ی ژاکت تفاوت قابل توجهی خواهد بود. در تقابل دو جفت کت پر کاملن یکسان، آن یکی که قدرت پَر بالاتری دارد صافت تر و سبک تر است.

درزهای اتصال

درزهای چسبی از جزئیات ریزی است که می تواند تفاوت زیادی ایجاد کند. درزها می توانند کلید بیرون نگه داشتن عناصر سرما مانند باران، برف یا یخ باشند.